Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Παρασκευή, 29 Μαΐου 2020 07:30

Πέρα από τα όρια: Skydiving “ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ”

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

skydivingΣτην λίστα των extreme sports σίγουρα το Skydiving ή γνωστό σε όλους ως ελεύθερη πτώση κατατάσσεται στις πρώτες πιο ελκυστικές εμπειρίες που μπορεί να δοκιμάσει κάποιος. Η αίσθηση της ελευθερίας και η θέα 3.000 πόδια πάνω από τη γη δημιουργούν μία εξαιρετικά μεγάλη έκκριση αδρεναλίνης, ειδικά στους λάτρεις των extreme sports.

Το Skydiving αποτελεί ένα άθλημα που έχει κάνει τον γύρο του κόσμου και όσο κι αν επικίνδυνο φαίνεται, το αλεξίπτωτο είναι ένας ασφαλέστατος τρόπος διάσωσης και όχι ένα απόλυτα ριψοκίνδυνο μέσο.

Η ιστορία του αλεξίπτωτου απλώνεται εκατοντάδες χρόνια πίσω έως και το 1100 στην Κίνα. Γύρω στο 1495, ο Leonardo DaVinci σχεδίασε σε σχήμα πυραμίδας, με ξύλινο πλαίσιο ένα αλεξίπτωτο, με το οποίο ο Adrian Nichols πήδηξε στα τέλη του 20ου αιώνα. Καθώς το βαρύ αυτό αντικείμενο κατέβαινε αργά υπήρχε μεγάλη ανησυχία, μήπως κατά την προσγείωση το αλεξίπτωτο συντρίψει τον Nichols. Έτσι, σε ασφαλές ύψος, o Νichols αποδεσμεύτηκε από το αλεξίπτωτο και προσγειώθηκε μόνος του! Η σύγχρονη ιστορία του αθλήματος ξεκίνησε στα τέλη του 18ου αιώνα με τον Jacques Garnerin από τη Γαλλία που πραγματοποιούσε άλματα από μπαλόνια που πετούσαν πάνω από την Ευρώπη, γεγονός που ο ίδιος κατέγραφε σε οθόνη. Αργότερα, τον 19ο αιώνα, γυναίκες -οι οποίες ακόμα και σήμερα δεν υπερβαίνουν σε αριθμό 15 με 20 τοις εκατό μεταξύ των αλεξιπτωτιστών- άρχισαν να εμφανίζονται στο προσκήνιο. Η Kathe Paulus από τη Γερμανία πήδηξε επαγγελματικά στη Γερμανία τον 20ου αιώνα, ενώ η Tiny Broadwick, μια άλλη επαγγελματίας αλεξιπτωτίστρια των ΗΠΑ έγινε η πρώτη γυναίκα που επιδίωξε να πηδήξει από αεροπλάνο το 1913 και η πρώτη που έκανε ελεύθερη πτώση το 1914. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πληθώρα πρώην στρατιωτών που είχαν το θάρρος να πηδήξουν, λόγω της αγάπης τους για τον αθλητισμό είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της πτώσης με αλεξίπτωτο, γεγονός που εξελίχθηκε σταδιακά σαν ένα χόμπι. Διαγωνισμοί άρχισαν να πραγματοποιούνται και να αποκτούν την αποδοχή μεταξύ των διεθνών αθλημάτων αέρα.Ο όρος "skydiver," επινοήθηκε από τον Raymond Young στα μέσα της δεκαετίας του 1950, καθώς τα πρώτα κέντρα ελεύθερης πτώσης με αλεξίπτωτο έκαναν την εμφάνισή τους.

Ο εξοπλισμός ενός skydiver αποτελείται από τρία κύρια συστατικά του συστήματος του αλεξίπτωτου και μία επιπλέον συσκευή αυτόματης ενεργοποίησης. Το κύριο και το αποθεματικό αλεξίπτωτο είναι συσκευασμένα σε ένα εξειδικευμένο σακίδιο, το οποίο δένεται με λουρί στο στήθος, καθώς και με ιμάντες στο πόδι, ώστε να είναι καλά στερεωμένα πάνω στον αλεξιπτωτιστή. Το αλεξίπτωτο δεν είναι πλήρως αξιόπιστο. Ωστόσο, οι περισσότερες δυσλειτουργίες προκύπτουν από ανθρώπινο λάθος και όχι από μηχανική βλάβη. Κύριες δυσλειτουργίες του αλεξίπτωτου αποδίδονται συνήθως σε ακατάλληλη συσκευασία, σε κακή τεχνική κατά τη διάρκεια της εγκατάστασης, ή ανεπαρκή προ-επιθεώρηση. Αυτά τα λάθη καθιστούν αναγκαίο να μεταφέρεται ένα αποθεματικό καθώς και ένα κύριο αλεξίπτωτο. Σε περίπτωση βλάβης, του κύριου αλεξίπτωτου με μία δεύτερη λαβή ενεργοποιείται το αποθεματικό αλεξίπτωτο.

Το skydiving αποτελεί ένα άθλημα που, τόσο λόγω του εξοπλισμού, όσο και της δυσκολίας του συνιστάται απαραίτητη η κοθοδήγηση από εξειδικευμένους αλεξιπτωτιστές. Ο υποψήφιος μαθητής έχει την δυνατότητα επιλογής μεταξύ δυο μεθόδων εκπαίδευσης και προόδου στο άθλημα μέχρι την απόκτηση του διπλώματος του αλεξιπτωτιστή. Η πρώτη είναι με την μέθοδο του στατικού ιμάντα ενώ η δεύτερη η πιο σύγχρονη και πιο άμεση αυτή του AFF (Accelerated Free Fall). H διαφορά βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο ανοίγει το αλεξίπτωτο και κατά συνέπεια στη διάρκεια της "πτώσης". Στην πρώτη περίπτωση το αλεξίπτωτο ανοίγει σχεδόν αμέσως μετά το άλμα με την βοήθεια ενός ιμάντα που συνδέει το αλεξίπτωτο με το αεροπλάνο. Ο ιμάντας αφού εκτελέσει την αποστολή του αποσυνδέεται από το αλεξίπτωτο και παραμένει "κρεμασμένος" στο αεροπλάνο. Στην ελεύθερη πτώση το αλεξίπτωτο το ανοίγει ο αλεξιπτωτιστής σε χρόνο της επιλογής του (και βεβαίως αναλόγως του ύψους που έχει διαθέσιμο για το άλμα του). Πριν από την επιλογή της μεθόδου αλλά και της σχολής ο υποψήφιος θα πρέπει να υποβάλει ερωτήσεις στους υποψηφίους εκπαιδευτές του για την απαιτούμενη, ασφαλή αλλά και άμεση εκπαίδευση του. Για παράδειγμα η διάρκεια της εκπαίδευσης για το πρώτο άλμα στατικού ιμάντα είναι ένα μόνο Παρασκευο-Σαββατοκύριακο. Σχολές που πραγματοποιούν την θεωρητική εκπαίδευση σε 4-5 Σαββατοκύριακα συνήθως δεν διαθέτουν αεροπλάνα και ζώνη ρίψεων σε μόνιμη βάση. Για τον λόγο αυτό, οι υποψήφιοι αλεξιπτωτιστές θα πρέπει να είναι προσεκτικοί και υποψιασμένοι πριν πάρουν την τελική τους απόφαση για το πού θα εκπαιδευτούν και από ποιους.

Το συνηθέστερο είδος skydiving είναι το tandem. Πρόκειται γαι 50'' καθαρής ελεύθερης πτώσης, όπου ο skydiver είναι δεμένος με τον εκπαιδευτή. Το είδος αυτό είναι απόλυτα ασφαλές και προσφέρει απερίγραπτα μεγάλη απόλαυση. Ο παραδοσιακός τρόπος εκπαίδευσης ελεύθερης πτώσης από την εποχή της ανακάλυψης του αλεξίπτωτου ως μέσου διάσωσης από τα ιπτάμενα μέσα, καθώς και ο πιο διαδεδομένος τρόπος εκπαίδευσης μέχρι σήμερα με πολλές χιλιάδες άλματα να γίνονται σε όλο τον πλανήτη ετησίως είναι το Static Line. Βασικό του γνώρισμα είναι ότι ο εκπαιδευόμενος κάνει άλματα μόνος του χωρίς ο εκπαιδευτής να τον συνοδεύει εκτός του αεροσκάφους.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αλεξιπτωτιστών (USPA) είναι μια εθελοντική οργάνωση, στην οποία έντασσονται άτομα που απολαμβάνουν και στηρίζουν το άθλημα της ελεύθερης πτώσης με αλεξίπτωτο. Το σωματείο έχει συσταθεί στη Νέα Υόρκη και ακολουθεί το σύνταγμα και τις συναφείς διατάξεις που περιέχονται στο Εγχειρίδιο USPA Διακυβέρνησης. Ο σκοπός της USPA είναι τριπλός: να προωθήσει την ασφαλή ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο, μέσω της κατάρτισης, τη χορήγηση αδειών και τα προγράμματα προσόντων των εκπαιδευτών, να διασφαλίσει τη νόμιμη θέση ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο για τα αεροδρόμια και στο σύστημα του εναέριου χώρου και να προωθήσει τον ανταγωνισμό και τα προγράμματα για την απόκτηση ολοένα και νεότερων ρεκόρ.

Για να αποκτήσει κάποιος την εκπληκτική εμπειρία του skydiving δεν έχει παρά να απευθυνθεί σε αντίστοιχα κέντρα ελέυθερης πτώσης. Στην Αθήνα υπάρχει το αεροδρόμιο Γενικής Αεροπορίας στην Πάχη Μεγάρων και για τους βορειοελλαδίτες το αεροδρόμιο στο Πολύκαστρο του Κιλκίς. Εκεί, βρίσκεται ένας από τους πιο δραστήριους, στην Ευρώπη, συλλόγους ελεύθερης πτώσης με αλεξίπτωτο, οι Hellenic Skydivers, οι οποίοι έχοντας την κατάλληλη εξειδίκευση μπορούν να σας μυήσουν στα μυστικά της ελέυθερης πτώσης.

Διαβάστηκε 987 φορές